moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Specjalsi Agatu na poligonie

Wszystkie procedury powtarzają tak długo, aż staną się nawykiem. Uczą się też, jak zniszczyć opancerzonego kolosa, by wróg nie wydobył z przejętego wozu żadnych informacji. Dziennikarki polski-zbrojnej.pl obserwowały szkolenia żołnierzy jednostki Agat. Na poligonie w Wędrzynie Polacy uczą się od amerykańskich specjalsów obsługi pojazdów M-ATV.



Skrót M-ATV pochodzi od anglojęzycznej nazwy: Mine Resistant Ambush Protected, czyli MRAP – All Terrain Vehicle. Co oznacza pojazd terenowy o zwiększonej odporności na wybuchy min. Polacy dostali 45 takich wozów od US Army na przełomie 2014 i 2015 roku. Wiosną 2016 roku większość trafiła do jednostki wojskowej Agat.

– Zwróciliśmy się do sił specjalnych USA, żeby skierowały do nas specjalistów, którzy zajmują się problematyką i procedurami obowiązującymi w M-ATV – mówi dowódca jednego z zespołów szturmowych Agatu. To właśnie dlatego kilkunastu specjalsów zza oceanu pojawiło się na poligonie w Wędrzynie.

Zasadzka na Agat

Szkolenie z Amerykanami ruszyło na początku września. Choć każdy z obecnych na poligonie żołnierzy miał już do czynienia z M-ATV (przeszli odpowiedni kurs w Centrum Szkolenia Logistyki w Grudziądzu), to i tak w Wędrzynie uczą się wszystkiego od podstaw. – Chodzi na przykład o sposób wsiadania i wysiadania z wozu. Towarzyszą temu procedury, o których powiedzieć nie mogę – wyjaśnia jeden z żołnierzy. Kolejne etapy szkolenia to jazda w terenie. Załogi M-ATV pokonują bowiem często nie drogi utwardzone, ale tereny piaszczyste i błotniste, po których trudno się poruszać. W takich właśnie warunkach żołnierze Agatu ćwiczą ewakuację medyczną, gdy w pojeździe są ranni, i techniczną, kiedy pojazd zostaje uszkodzony. Szkolą także taktykę działania i techniki strzelania z pojazdu do różnych celów.


Film: Michał Niwicz / polska-zbrojna.pl

– Uczymy się również, jak niszczyć M-ATV, jeśli zajdzie taka potrzeba. Chodzi o to, by przeciwnik nie mógł przejąć żadnych informacji, które mogą znajdować się w pojeździe – wyjaśnia dowódca grupy szturmowej. Takie działania zakładał jeden z epizodów szkolenia, podczas którego M-ATV wraz z załogą został zaatakowany przez wojska przeciwnika. – W czasie patrolu wóz wpadł w zasadzkę. Jest ostrzelany, uszkodzony, ale żaden z żołnierzy nie został ranny. Musieliśmy jak najszybciej ewakuować załogę z uszkodzonego pojazdu, a ponieważ nie było możliwości ewakuowania także sprzętu, wóz został zniszczony – relacjonuje ćwiczenie żołnierz Agatu. Podkreśla też, że przygotowanie do takich zadań jest długie, ponieważ wszystkie procedury muszą być ćwiczone wielokrotnie, by w końcu weszły żołnierzom w nawyk.

– W każdej chwili jednostka może zostać skierowana do udziału w operacji. Żeby dobrze wykorzystać sprzęt, musimy nauczyć się po mistrzowsku nim posługiwać – mówi dowódca zespołu szturmowego. – Ten poligon służy sprawdzeniu wozów. Musimy zweryfikować, czy ich wyposażenie jest wystarczające, czy trzeba je doposażyć – dodaje.

Wyjątkowe opancerzenie

W załodze M-ATV znajdują się co najmniej trzy osoby. To kierowca, strzelec i operator. Jednak każdy z żołnierzy jest w stanie objąć w dowolnym momencie każdą z tych funkcji. Zwykle na początku szkolenia do wozu wsiadają kierowca i strzelec. – To jest ważny team, muszą się doskonale rozumieć. Najpierw uczą się jeździć we dwóch, dopiero później dołączają do nich operatorzy z sekcji szturmowej – mówi „Łyda”, żołnierz, który używa wozów terenowych już od 12 lat.


„Iwan”, również specjals z Agatu i obecnie kierowca M-ATV, prowadził już samochody Star, opancerzone Dziki, Land Rovery i kołowy transporter opancerzony Rosomak. – Najlepiej kierowało się mi Rosomakiem. Ale to M-ATV świetnie sprawdza się w podjazdach na pagórki i wzgórza. Bez problemu pokonuje teren o nachyleniu 60 stopni, a Rosomak tylko do 45 – mówi operator i dodaje, że zaletami pojazdu są pięciopunktowe pasy bezpieczeństwa oraz konstrukcja podwozia w kształcie litery V. – To zapewnia załodze dodatkowe bezpieczeństwo podczas wybuchu miny – tłumaczy żołnierz.

Wyjątkowe w M-ATV jest jego opancerzenie. Pojazd ma potrójną płytę spodnią, która chroni przed IED (improvised explosive device – improwizowane ładunki wybuchowe). – Poza tym cała przestrzeń ładunkowa jest tak skonstruowana, że w razie wybuchu może oderwać przód pojazdu z silnikiem, ale cały tył powinien wytrzymać – mówi „Łyda”. Fotele M-ATV dodatkowo amortyzują siłę uderzenia. – Mamy też maty pochłaniające falę uderzeniową, dzięki którym w razie wybuchu nie połamią nam się nogi – dodaje żołnierz.


Wóz jest też wyposażony w wyjątkowo czuły system przeciwpożarowy, który może się włączyć automatycznie albo manualnie. Jest tak bardzo wrażliwy, że fotoreporter polski-zbrojnej.pl robiąc zdjęcia wewnątrz pojazdu, nie mógł używać flesza – jego światło mogłoby uruchomić systemu.

12-tonowy olbrzym

Pewnym problemem dla kierowców M-ATV jest ograniczona widoczność. – Trzeba ten pojazd znać na pamięć i dobrze wyczuć jego rozmiar, bo czasami z widocznością jest kiepsko. Na szczęście w takich przypadkach kierowcy pomaga gunner. Stoi na wieży i może pomóc w manewrowaniu pojazdem, informując, co jest na drodze, gdzie skręcić i tak dalej – mówi jeden z żołnierzy.

M-ATV ma ponad 3 metry wysokości, 6 m długości i 2,5 m szerokości. Waży ponad 12 ton, kolejne 4 tony może ze sobą zabrać. Pojazd można wyposażyć w broń kalibru 5,56 lub 7,62 mm, wielkokalibrowe karabiny maszynowe lub granatnik 40 mm. W części bagażowej można dobudować stanowiska ogniowe dla dwóch operatorów. Podczas trzytygodniowego szkolenia poligonowego w Wędrzynie załogi M-ATV szkoliły się po kilkanaście godzin na dobę. A każdy wóz na poligonie przejechał średnio ponad 300 kilometrów.

Magdalena Kowalska-Sendek, Ewa Korsak

autor zdjęć: Michał Niwicz

dodaj komentarz

komentarze

~ROBERT
1477079040
a jak tam jazda na termowizji lub w nagrodę na noktowizji?
9B-90-CE-67

W drodze na szczyt
 
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Polskie Pioruny bronią Estonii
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Miliardowy kontrakt na broń strzelecką
Świąteczne spotkanie w POLLOGHUB
Miliardy dla polskiej zbrojeniówki
Olympus in Paris
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Kosmiczny zakup Agencji Uzbrojenia
Kluczowa rola Polaków
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Rosomaki i Piranie
Czworonożny żandarm w Paryżu
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Jeniecka pamięć – zapomniany palimpsest wojny
Awanse dla medalistów
Wyścig na pływalni i lodzie o miejsca na podium mistrzostw kraju
Ciało może o wiele więcej, niż myśli głowa
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Prawo do poprawki, rezerwiści odzyskają pieniądze
Opłatek z premierem i ministrem obrony narodowej
Kluczowy partner
Podchorążowie lepsi od oficerów
Ryngrafy za „Feniksa”
Więcej powołań do DZSW
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Wigilia ‘44 – smutek i nadzieja w czasach mroku
Sukces za sukcesem sportowców CWZS-u
Świąteczne spotkanie pod znakiem „Feniksa”
Wkrótce korzystne zmiany dla małżonków-żołnierzy
Zrobić formę przed Kanadą
Ratownik, czyli morski wielozadaniowiec
Polska i Kanada wkrótce podpiszą umowę o współpracy na lata 2025–2026
Nowe łóżka dla szpitala w Libanie
W hołdzie pamięci dla poległych na misjach
Rekord w „Akcji Serce”
Nowa ustawa o obronie cywilnej już gotowa
Ochrona artylerii rakietowej
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
„Niedźwiadek” na czele AK
Estonia: centrum innowacji podwójnego zastosowania
Fiasko misji tajnych służb
Wielkopolanie powstali przeciw Niemcom
Zmiana warty w PKW Liban
Zimowe wyzwanie dla ratowników
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
21 grudnia upamiętniamy żołnierzy poległych na zagranicznych misjach
Świadczenie motywacyjne także dla niezawodowców
Za nami kolejna edycja akcji „Edukacja z wojskiem”
Rehabilitacja poprzez sport
Wiązką w przeciwnika
Posłowie o modernizacji armii
Srebro na krótkim torze reprezentanta braniewskiej brygady
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO