moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Nowoczesny staruszek

Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska jest instytucją szacowną ze względu na wiek i chlubną przeszłość, a poza tym największą polikliniką nie tylko w wojsku, ale w całym kraju. Przed laty kojarzona wyłącznie z mundurem, dzisiaj ta nowoczesna placówka jest otwarta dla wszystkich pacjentów. Niestety, na co dzień boryka się z podobnymi problemami, co cała służba zdrowia.

Wielkie i dostojne gmaszysko przy ulicy Koszykowej 78 w Warszawie wybudowano w 1928 roku według projektu i pod nadzorem znanego polskiego architekta profesora Romualda Gutta, z przeznaczeniem dla Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Z tamtych lat do dziś przetrwała reprezentacyjna klatka schodowa z drewnianymi stopniami i mosiężnymi poręczami, a także porastający gmach winobluszcz trójklapowy. Do powojnia znajdowała się tu również kaplica, z której piękny witraż z Matką Boską, zdemontowany w niejasnych okolicznościach, można dziś podziwiać nad ołtarzem głównym Katedry Polowej Wojska Polskiego przy ulicy Długiej.

Po rozbudowie, w obecnej wersji, gmach posiada od czterech do siedmiu pięter, cztery windy, pięć klatek schodowych i trzy wejścia. Jego powierzchnia użytkowa wynosi 1,8 hektara, kubatura 80 tysięcy metrów sześciennych, długość korytarzy 1600 metrów. W budynku jest 780 okien różnych rozmiarów – wszystkie zostały wymienione. W środku jasno, czysto, nowocześnie.

Długa kolejka

Tyle o gmachu mieszczącym największą poliklinikę w kraju, przyjmującą codziennie około dwóch tysięcy pacjentów. Rekordowo w ciągu jednego dnia zarejestrowano tu i obsłużono 2700 osób. W systemie komputerowym placówki jest zarejestrowanych blisko pół miliona pacjentów, co przekłada się na ok. 570 tysięcy wizyt u lekarzy rocznie. Od 2002 roku, czyli od przejścia spod skrzydeł wojska pod opiekę Narodowego Funduszu Zdrowia, przyjęto tu 7 milionów 700 tysięcy pacjentów. Idąc dalej, w poliklinice pracuje 140 lekarzy i 50 lekarzy dentystów, reprezentujących w sumie 48 specjalności medycznych. Wspiera ich 160 pielęgniarek i techników medycznych. Razem pół tysiąca pracowników.

Statystyki CePeLek-u są więc imponujące i z pewnością wyróżniają go wśród innych placówek medycznych. Pod jednym względem przypomina on jednak inne instytucje tego typu. Każdego dnia przed otwarciem, często już o godzinach wczesnorannych, chorzy i cierpiący ustawiają się przed budynkiem w długiej kolejce, by po otwarciu drzwi, punktualnie o siódmej, ruszyć tłumnie do rejestracji. Właśnie w rejestracji, zdaniem dyrektora polikliniki płk. w stanie spoczynku lekarza Włodzimierza Kuźmy, jest najcięższa praca – w nerwach i zgiełku, obciążająca psychikę – mimo że jak wszystko tutaj, skomputeryzowana. Niestety, nawet najlepszy system informatyczny nie rozwiąże problemu stojących niemalże przez cały dzień w kolejce schorowanych ludzi. Czekanie, co gorsza, nie kończy się w momencie zarejestrowania do specjalisty. W przypadku niektórych z nich czas oczekiwania na wizytę to kilka, a czasem nawet kilkanaście, miesięcy.

Pomimo ograniczeń

Dyrektor Kuźma – mimo wieloletniego stażu w tej szacownej instytucji – akurat w tej kwestii nie jest w stanie wiele pomóc swoim pacjentom. Sytuacja w przychodni jest podobna jak w innych placówkach służby zdrowia w naszym kraju. O wszystkim decydują – pomniejszane co roku – kontrakty zawierane z Narodowym Funduszem Zdrowia. I nie ma znaczenia, że to przychodnia wojskowa – jak obcinają fundusze, trzeba ograniczać zatrudnienie lekarzy. A jak się je ogranicza, to kolejka się wydłuża, podobnie jak terminy.

Łatwiej niż o kłopotach pacjentów, którzy zdaniem dyrektora są najważniejsi, mówić o tym, co się dla nich robi, pomimo wszystkich ograniczeń: „Wyposażenie ambulatoryjne przychodni jest bardzo nowoczesne. Gdy zaczęto mówić o starzeniu się naszego społeczeństwa, przygotowaliśmy również doskonale zaopatrzony oddział rehabilitacji. Udaje się nam wygospodarować pieniądze z kontraktów, dzięki czemu możliwe są zakupy sprzętu i prowadzenie remontów. W jednym z budynków wynajęliśmy piętro komercyjnej firmie medycznej, więc teraz mamy pod ręką rezonans magnetyczny i tomograf komputerowy. Nasi pacjenci są tam zdecydowanie forowani. Gorzej ze stomatologią, która wyraźnie zmierza do prywatyzacji, ponieważ w tym roku obcięto nam kolejne kilkaset tysięcy złotych na ten cel”.

W ciągu czternastu lat podległości NFZ CePeLek wydał na remonty i modernizację obiektu około dwudziestu milionów złotych, z własnych, tych właśnie wygospodarowanych, środków. A z wojska przez czternaście lat dostał na ten cel… siedemnaście tysięcy trzysta złotych.

Delikatna kwestia

W ten sposób dochodzimy do delikatnej kwestii, mianowicie relacji przychodnia – wojsko. Formalnie przychodnia podlega pod MON, gdyż organem założycielskim jest minister obrony, szefem – dyrektor Departamentu Wojskowej Służby Zdrowia, do którego co dwa tygodnie należy składać meldunki o sytuacji.

W poliklinice, do której dziś może przyjść każdy pacjent, mundurów jednakże nie widać. Nie prowadzi się statystyk, jaki procent pacjentów stanowią wojskowi, mimo to płk Kuźma zapewnia, że jest ich wielu. Problem polega na tym, że mundur jest ostatnio traktowany jako strój roboczy, co trudno zrozumieć.

Podobno – jak głosi żart – „lekarz wojskowy, to nie jest ani lekarz, ani wojskowy”, jednak dyrektor CePeLek-u podkreśla, że w placówce pracują najlepsi specjaliści i nadal obowiązuje opinia, że jak chory leczy się w wojsku, to pewnie się wyleczy. Lekarzy w mundurach nie ma tu już jednak od dwunastu lat, ponieważ w trakcie przechodzenia pod NFZ ucywilniono ich w ciągu roku. A dyrektora nawet dwa miesiące wcześniej, bo musiał być cywilem, żeby objąć swoje stanowisko. Zdjęli mundury, ale zostali i dziś wśród zatrudnionych w przychodni 140 specjalistów 65 to jeszcze absolwenci byłej Wojskowej Akademii Medycznej.

Bardzo trudno więc znaleźć jednoznaczną odpowiedź na pytanie: Jest ta Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska wojskowa, czy nie jest?

Piotr Bernabiuk , dziennikarz „Polski Zbrojnej”

dodaj komentarz

komentarze

~marymed
1618400580
Niewazne czy ; wojskowa;wazne,ze przymuje wszystkich/wojskowych i niewojskowych/przez doswiadczonych i oddanych pracy lekarzy.Tradycja nazwy musi byc utrzymana i kultywowana.Nowemu Dyrektorowi W.Wójcikowi gratulujemy wygranego konkursu i wyboru na DYREKTORA CEPELEK
BA-45-91-CB

Szkoleniowa pomoc dla walczącej Ukrainy
 
Fundusze na obronność będą dalej rosły
Operacja „Feniks”. Żołnierze wzmocnili most w Młynowcu zniszczony w trakcie powodzi
Nasza broń ojczysta na wyjątkowej ekspozycji
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Pożegnanie z Żaganiem
Transformacja wymogiem XXI wieku
Zmiana warty w PKW Liban
Szwedzki granatnik w rękach Polaków
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Jesień przeciwlotników
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Rekordowa obsada maratonu z plecakami
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
„Szczury Tobruku” atakują
Olimp w Paryżu
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
„Jaguar” grasuje w Drawsku
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Determinacja i wola walki to podstawa
Setki cystern dla armii
Ostre słowa, mocne ciosy
Mniej obcy w obcym kraju
Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
Czworonożny żandarm w Paryżu
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Medycyna „pancerna”
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Zyskać przewagę w powietrzu
Homar, czyli przełom
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Wybiła godzina zemsty
Selekcja do JWK: pokonać kryzys
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Nowe Raki w szczecińskiej brygadzie
Karta dla rodzin wojskowych
Co słychać pod wodą?
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Olympus in Paris
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Użyteczno-bojowy sprawdzian lubelskich i szwedzkich terytorialsów
Wojsko otrzymało sprzęt do budowy Tarczy Wschód
Terytorialsi zobaczą więcej
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Bój o cyberbezpieczeństwo
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Polskie „JAG” już działa
Ogień Czarnej Pantery
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
„Feniks” wciąż jest potrzebny
Aplikuj na kurs oficerski
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO