moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Nowoczesny staruszek

Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska jest instytucją szacowną ze względu na wiek i chlubną przeszłość, a poza tym największą polikliniką nie tylko w wojsku, ale w całym kraju. Przed laty kojarzona wyłącznie z mundurem, dzisiaj ta nowoczesna placówka jest otwarta dla wszystkich pacjentów. Niestety, na co dzień boryka się z podobnymi problemami, co cała służba zdrowia.

Wielkie i dostojne gmaszysko przy ulicy Koszykowej 78 w Warszawie wybudowano w 1928 roku według projektu i pod nadzorem znanego polskiego architekta profesora Romualda Gutta, z przeznaczeniem dla Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Z tamtych lat do dziś przetrwała reprezentacyjna klatka schodowa z drewnianymi stopniami i mosiężnymi poręczami, a także porastający gmach winobluszcz trójklapowy. Do powojnia znajdowała się tu również kaplica, z której piękny witraż z Matką Boską, zdemontowany w niejasnych okolicznościach, można dziś podziwiać nad ołtarzem głównym Katedry Polowej Wojska Polskiego przy ulicy Długiej.

Po rozbudowie, w obecnej wersji, gmach posiada od czterech do siedmiu pięter, cztery windy, pięć klatek schodowych i trzy wejścia. Jego powierzchnia użytkowa wynosi 1,8 hektara, kubatura 80 tysięcy metrów sześciennych, długość korytarzy 1600 metrów. W budynku jest 780 okien różnych rozmiarów – wszystkie zostały wymienione. W środku jasno, czysto, nowocześnie.

Długa kolejka

Tyle o gmachu mieszczącym największą poliklinikę w kraju, przyjmującą codziennie około dwóch tysięcy pacjentów. Rekordowo w ciągu jednego dnia zarejestrowano tu i obsłużono 2700 osób. W systemie komputerowym placówki jest zarejestrowanych blisko pół miliona pacjentów, co przekłada się na ok. 570 tysięcy wizyt u lekarzy rocznie. Od 2002 roku, czyli od przejścia spod skrzydeł wojska pod opiekę Narodowego Funduszu Zdrowia, przyjęto tu 7 milionów 700 tysięcy pacjentów. Idąc dalej, w poliklinice pracuje 140 lekarzy i 50 lekarzy dentystów, reprezentujących w sumie 48 specjalności medycznych. Wspiera ich 160 pielęgniarek i techników medycznych. Razem pół tysiąca pracowników.

Statystyki CePeLek-u są więc imponujące i z pewnością wyróżniają go wśród innych placówek medycznych. Pod jednym względem przypomina on jednak inne instytucje tego typu. Każdego dnia przed otwarciem, często już o godzinach wczesnorannych, chorzy i cierpiący ustawiają się przed budynkiem w długiej kolejce, by po otwarciu drzwi, punktualnie o siódmej, ruszyć tłumnie do rejestracji. Właśnie w rejestracji, zdaniem dyrektora polikliniki płk. w stanie spoczynku lekarza Włodzimierza Kuźmy, jest najcięższa praca – w nerwach i zgiełku, obciążająca psychikę – mimo że jak wszystko tutaj, skomputeryzowana. Niestety, nawet najlepszy system informatyczny nie rozwiąże problemu stojących niemalże przez cały dzień w kolejce schorowanych ludzi. Czekanie, co gorsza, nie kończy się w momencie zarejestrowania do specjalisty. W przypadku niektórych z nich czas oczekiwania na wizytę to kilka, a czasem nawet kilkanaście, miesięcy.

Pomimo ograniczeń

Dyrektor Kuźma – mimo wieloletniego stażu w tej szacownej instytucji – akurat w tej kwestii nie jest w stanie wiele pomóc swoim pacjentom. Sytuacja w przychodni jest podobna jak w innych placówkach służby zdrowia w naszym kraju. O wszystkim decydują – pomniejszane co roku – kontrakty zawierane z Narodowym Funduszem Zdrowia. I nie ma znaczenia, że to przychodnia wojskowa – jak obcinają fundusze, trzeba ograniczać zatrudnienie lekarzy. A jak się je ogranicza, to kolejka się wydłuża, podobnie jak terminy.

Łatwiej niż o kłopotach pacjentów, którzy zdaniem dyrektora są najważniejsi, mówić o tym, co się dla nich robi, pomimo wszystkich ograniczeń: „Wyposażenie ambulatoryjne przychodni jest bardzo nowoczesne. Gdy zaczęto mówić o starzeniu się naszego społeczeństwa, przygotowaliśmy również doskonale zaopatrzony oddział rehabilitacji. Udaje się nam wygospodarować pieniądze z kontraktów, dzięki czemu możliwe są zakupy sprzętu i prowadzenie remontów. W jednym z budynków wynajęliśmy piętro komercyjnej firmie medycznej, więc teraz mamy pod ręką rezonans magnetyczny i tomograf komputerowy. Nasi pacjenci są tam zdecydowanie forowani. Gorzej ze stomatologią, która wyraźnie zmierza do prywatyzacji, ponieważ w tym roku obcięto nam kolejne kilkaset tysięcy złotych na ten cel”.

W ciągu czternastu lat podległości NFZ CePeLek wydał na remonty i modernizację obiektu około dwudziestu milionów złotych, z własnych, tych właśnie wygospodarowanych, środków. A z wojska przez czternaście lat dostał na ten cel… siedemnaście tysięcy trzysta złotych.

Delikatna kwestia

W ten sposób dochodzimy do delikatnej kwestii, mianowicie relacji przychodnia – wojsko. Formalnie przychodnia podlega pod MON, gdyż organem założycielskim jest minister obrony, szefem – dyrektor Departamentu Wojskowej Służby Zdrowia, do którego co dwa tygodnie należy składać meldunki o sytuacji.

W poliklinice, do której dziś może przyjść każdy pacjent, mundurów jednakże nie widać. Nie prowadzi się statystyk, jaki procent pacjentów stanowią wojskowi, mimo to płk Kuźma zapewnia, że jest ich wielu. Problem polega na tym, że mundur jest ostatnio traktowany jako strój roboczy, co trudno zrozumieć.

Podobno – jak głosi żart – „lekarz wojskowy, to nie jest ani lekarz, ani wojskowy”, jednak dyrektor CePeLek-u podkreśla, że w placówce pracują najlepsi specjaliści i nadal obowiązuje opinia, że jak chory leczy się w wojsku, to pewnie się wyleczy. Lekarzy w mundurach nie ma tu już jednak od dwunastu lat, ponieważ w trakcie przechodzenia pod NFZ ucywilniono ich w ciągu roku. A dyrektora nawet dwa miesiące wcześniej, bo musiał być cywilem, żeby objąć swoje stanowisko. Zdjęli mundury, ale zostali i dziś wśród zatrudnionych w przychodni 140 specjalistów 65 to jeszcze absolwenci byłej Wojskowej Akademii Medycznej.

Bardzo trudno więc znaleźć jednoznaczną odpowiedź na pytanie: Jest ta Centralna Wojskowa Przychodnia Lekarska wojskowa, czy nie jest?

Piotr Bernabiuk , dziennikarz „Polski Zbrojnej”

dodaj komentarz

komentarze

~marymed
1618400580
Niewazne czy ; wojskowa;wazne,ze przymuje wszystkich/wojskowych i niewojskowych/przez doswiadczonych i oddanych pracy lekarzy.Tradycja nazwy musi byc utrzymana i kultywowana.Nowemu Dyrektorowi W.Wójcikowi gratulujemy wygranego konkursu i wyboru na DYREKTORA CEPELEK
BA-45-91-CB

„Niedźwiadek” na czele AK
 
Ochrona artylerii rakietowej
Czworonożny żandarm w Paryżu
Jeniecka pamięć – zapomniany palimpsest wojny
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Sukces za sukcesem sportowców CWZS-u
Zrobić formę przed Kanadą
Rosomaki i Piranie
Ryngrafy za „Feniksa”
Polska i Kanada wkrótce podpiszą umowę o współpracy na lata 2025–2026
Miliardowy kontrakt na broń strzelecką
W hołdzie pamięci dla poległych na misjach
Rekord w „Akcji Serce”
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Opłatek z żołnierzami PKW Rumunia
Wkrótce korzystne zmiany dla małżonków-żołnierzy
Awanse dla medalistów
Świąteczne spotkanie w POLLOGHUB
Ciało może o wiele więcej, niż myśli głowa
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Estonia: centrum innowacji podwójnego zastosowania
Polskie Pioruny bronią Estonii
Posłowie o modernizacji armii
Miliardy dla polskiej zbrojeniówki
Chirurg za konsolą
Wigilia ‘44 – smutek i nadzieja w czasach mroku
Wybiła godzina zemsty
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Olympus in Paris
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Nowa ustawa o obronie cywilnej już gotowa
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Poznaliśmy laureatów konkursu na najlepsze drony
Kosmiczny zakup Agencji Uzbrojenia
Rehabilitacja poprzez sport
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Fiasko misji tajnych służb
Srebro na krótkim torze reprezentanta braniewskiej brygady
Podchorążowie lepsi od oficerów
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
W drodze na szczyt
Więcej powołań do DZSW
Wstępna gotowość operacyjna elementów Wisły
Świąteczne spotkanie pod znakiem „Feniksa”
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
W Toruniu szkolą na międzynarodowym poziomie
Nowe łóżka dla szpitala w Libanie
Zimowe wyzwanie dla ratowników
Kluczowa rola Polaków
Wyścig na pływalni i lodzie o miejsca na podium mistrzostw kraju
21 grudnia upamiętniamy żołnierzy poległych na zagranicznych misjach
Wiązką w przeciwnika
Prawo do poprawki, rezerwiści odzyskają pieniądze
Świadczenie motywacyjne także dla niezawodowców
Opłatek z premierem i ministrem obrony narodowej
Kluczowy partner
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Zmiana warty w PKW Liban
Olimp w Paryżu
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Łączy nas miłość do Wojska Polskiego

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO