moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Potrzeby saperów są jak „Anakonda”. Potężne

Podczas zakończonych niedawno ćwiczeń „Anakonda-16” saperom z Niemiec i Wielkiej Brytanii wystarczyło pół godziny, żeby zestawić z amfibii M3 ponadtrzystupięćdziesięciometrowy most przez Wisłę. Polacy nie mogą się mierzyć z zachodnimi kolegami. Jednak nie z braku umiejętności, lecz równie nowoczesnego sprzętu. Nasza armia nie dysponuje bowiem mostami szturmowymi do pokonywania rzek, w wyposażeniu ma jedynie leciwe przeprawy pontonowe PP-64. Czy planując wymianę przestarzałych Wstęg powinniśmy pomyśleć również o zakupie szturmowych przepraw, którymi można spiąć coś więcej niż kanał lub rów przeciwczołgowy? Odpowiedź na to pytanie nie jest wcale taka oczywista.

Czołgi, transportery, samoloty, śmigłowce, działa, wyrzutnie i tysiące, dziesiątki tysięcy żołnierzy – „Anakonda-16” to były ćwiczenia, podczas których działo się dosłownie wszędzie, na lądzie, wodzie i w powietrzu. Swój kunszt na manewrach mogli zaprezentować żołnierze wszystkich rodzajów wojsk naszej armii oraz sił zbrojnych kilkunastu innych państw NATO.

Nie chcę w tym miejscu wbijać się w patos, ogłaszając, że ćwiczenia pokazały, iż Sojusz „potrafi” i „może” nie tylko strzec afgańskich wiosek przed talibami, lecz również mierzyć się z zagrożeniem, które czai się za naszą wschodnią granicą. Niemniej „Anakonda” była, chcąc nie chcąc, pokazem siły NATO. Dobrym, naprawdę dobrym pokazem.

Była również, o czym chciałbym nieco szerzej napisać, świetną okazją do porównania wojskowego sprzętu, który przyjechał do Polski, z tym, czym dysponuje nasza armia. Mnie szczególnie zainteresowały zagraniczne pododdziały inżynieryjne, które swój obóz rozbiły na Kujawach.

Dla tych, którzy nie mieli okazji śledzić saperskiej części „Anakondy”, wyjaśniam, iż na potrzeby ćwiczeń został utworzony wielonarodowy batalion, w którego skład weszli żołnierze z Niemiec, Wielkiej Brytanii, Holandii i USA. Prawie półtora tysiąca wojskowych przez dwa tygodnie mierzyło się głównie z jednym zadaniem – budowaniem mostów przez najdłuższą z polskich rzek – Wisłę.

Na miejsce tegoż szkolenia wybrano Chełmno. Nieprzypadkowo. Wisła w okolicach tego miasta ma ponad trzysta metrów szerokości i choć pewnie są miejsca, gdzie brzegi są od siebie bardziej oddalone, to kujawski gród plasuje się w czołówce. Tych, którzy uważają, że dla pododdziałów inżynieryjnych pokonanie ponad 300-metrowej przeszkody wodnej to drobiazg, śpieszę wyprowadzić z błędu. Gdy 8 czerwca brytyjscy i niemieccy saperzy po raz pierwszy spięli Wisłę mostami amfibijnymi M3, media na Wyspach skrzętnie odnotowały, iż dłuższej przeprawy z tychże pojazdów – liczącej około 350 metrów, jeszcze do tej pory nikt na świecie nie zbudował. Dziennikarze podkreślili również, że saperzy potrzebowali jedynie pół godziny, żeby zestawić amfibie w most.

Obserwując jak niemieccy i brytyjscy żołnierze uwijają się ze spięciem brzegów Wisły, miałem okazję pogawędzić z naszymi saperami, którzy licznie obserwowali pracę zachodnich kolegów. Jak łatwo się domyślić, głównym tematem rozmowy były porównania umiejętności – my kontra oni oraz wyposażenia i uzbrojenia.

Przyznam, że byłem nieco zdziwiony, gdy zapytałem Polaków, czy nie chcieliby dysponować zestawami amfibijnymi, z których można w kilkanaście minut zbudować przeprawę, a w odpowiedzi usłyszałem: „A po co?” Podrapałem się lekko po głowie i wyjaśniłem, że mając amfibie zyskamy więcej możliwości, bo teraz mamy tylko przestarzałe pontony PP-64 Wstęga. „Po kolei. Najpierw trzeba wymienić podstawowy sprzęt ze starego na nowy” – usłyszałem w odpowiedzi.

Polskie wojska inżynieryjne, o czym pisałem już w swoich artykułach wielokrotnie, są najsłabiej wyposażonym rodzajem wojsk i, niestety, przekłada się to na dramatyczne obniżenie ich możliwości bojowych. Gdyby wojsko trzymało się bezwzględnie swoich regulacji, to właściwie większość z mostów pontonowych PP-64 Wstęga powinna już dawno trafić na złom, a nie być bezustannie remontowana i naprawiana. Podobnie jest z PTS, czyli transporterami gąsienicowymi. Są już tak wiekowe i tak mocno wyeksploatowane, że tylko magia mechaników sprawia, że nadal pływają w służbie sił zbrojnych.

Mając to na uwadze, naprawdę trudno nie zgodzić się z argumentacją, że dopiero gdy kupimy nowe mosty pontonowe, które zastąpią wysłużone przeprawy PP-64 Wstęga, gdy kupimy nowe pływające transportery gąsienicowe, które zastąpią PTS-y, i gdy wreszcie kupimy nowe mosty szturmowe na podwoziu gąsienicowym i kołowym, możemy pomyśleć o rozszerzaniu możliwości pododdziałów inżynieryjnych, np. o mosty amfibijne.

Krzysztof Wilewski , dziennikarz portalu polska-zbrojna.pl

dodaj komentarz

komentarze

~andrew
1482060540
Panie Wilewski, jeżeli tytułuje się Pan dziennikarzem , to należy posługiwać się poprawną polszczyzną ;zdanie "Mając to na uwadze, " zostało użyte kiedyś przez nie douczonych partyjniaków a za nimi zaczęli ten zwrot używać nie douczeni "dziennikarze". "Uwaga" to nie belka na której można "coś" mieć ! Pańskie artykuły czytają z pewnością młodzi ludzie,więc niech Pan zadba o to by wyrażali się poprawnie po polsku a więc : "BIORĄC TO POD UWAGĘ ............" Ciekaw jestem czy mój komentarz będzie zaakceptowany ?
60-BB-16-13

Podchorążowie lepsi od oficerów
 
Olimp w Paryżu
Posłowie o modernizacji armii
Kosmiczny zakup Agencji Uzbrojenia
Jeniecka pamięć – zapomniany palimpsest wojny
Zmiana warty w PKW Liban
W drodze na szczyt
Polskie Pioruny bronią Estonii
Poznaliśmy laureatów konkursu na najlepsze drony
Świąteczne spotkanie pod znakiem „Feniksa”
Opłatek z żołnierzami PKW Rumunia
Rehabilitacja poprzez sport
W hołdzie pamięci dla poległych na misjach
W Toruniu szkolą na międzynarodowym poziomie
Chirurg za konsolą
Rekord w „Akcji Serce”
Miliardy dla polskiej zbrojeniówki
Polska i Kanada wkrótce podpiszą umowę o współpracy na lata 2025–2026
Awanse dla medalistów
Olympus in Paris
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Prawo do poprawki, rezerwiści odzyskają pieniądze
Czworonożny żandarm w Paryżu
Zrobić formę przed Kanadą
Kluczowa rola Polaków
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Wigilia ‘44 – smutek i nadzieja w czasach mroku
Srebro na krótkim torze reprezentanta braniewskiej brygady
Sukces za sukcesem sportowców CWZS-u
Nowe łóżka dla szpitala w Libanie
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Wkrótce korzystne zmiany dla małżonków-żołnierzy
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Więcej powołań do DZSW
Wstępna gotowość operacyjna elementów Wisły
Ryngrafy za „Feniksa”
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Świąteczne spotkanie w POLLOGHUB
Świadczenie motywacyjne także dla niezawodowców
Estonia: centrum innowacji podwójnego zastosowania
Kluczowy partner
Ochrona artylerii rakietowej
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Wybiła godzina zemsty
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Fiasko misji tajnych służb
Wyścig na pływalni i lodzie o miejsca na podium mistrzostw kraju
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Zimowe wyzwanie dla ratowników
Ciało może o wiele więcej, niż myśli głowa
Opłatek z premierem i ministrem obrony narodowej
Rosomaki i Piranie
Wiązką w przeciwnika
Nowa ustawa o obronie cywilnej już gotowa
21 grudnia upamiętniamy żołnierzy poległych na zagranicznych misjach
Łączy nas miłość do Wojska Polskiego
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Miliardowy kontrakt na broń strzelecką
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
„Niedźwiadek” na czele AK

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO