moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

PKW UNIFIL – czy aby na pewno WDW?

Do dzisiaj w pewnych kręgach opiniotwórczych pokutuje lekko złośliwe i lekceważące określenie „WDW” (Wojskowy Dom Wypoczynkowy) w odniesieniu do PKW UNIFIL, który był wystawiany przez Siły Zbrojne RP do 2009 roku. Warunki, w jakich wykonuje zadania obecny kontyngent, niewiele mają wspólnego z warunkami działania poprzedniego PKW UNIFIL. To już nie jest WDW.

Tymczasowe Sił Zbrojne ONZ w Libanie, czyli United Nations Interim Force in Lebanon (UNIFIL), wypełniają kolejne mandaty wydawane przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych już od 42 lat. Siły UNIFIL są wielkości dywizji, liczą ponad 12 tysięcy żołnierzy. Pod HQ (kwatera główna – red.) operacji w miasteczka Naqoura podlegają dwa dowództwa sektorów, „Sector West” i „Sector East”.

PKW UNIFIL – 10 lat temu

Nazwa POLLOG przeszła do historii w 2009 roku, kiedy podjęto decyzję o zakończeniu udziału polskich kontyngentów wojskowych w operacjach pokojowych ONZ. Czym był POLLOG? Tak w nomenklaturze UNIFIL brzmiała nazwa batalionu logistycznego wystawianego przez Siły Zbrojne RP jako PKW UNIFIL. Dla UNIFIL był to POLLOG, dla Polski był to PKW UNIFIL. Batalion ten odpowiadał za wsparcie logistyczne operacji na najwyższym, III poziomie i podlegał bezpośrednio pod HQ UNIFIL. Dla wyjaśnienia, zgodnie z koncepcją wsparcia logistycznego ONZ, obszar operacji pokojowej podzielony jest na sektory (brygady), które z kolei dzielą się na rejony działania poszczególnych batalionów (kontyngentów). Drugi poziom wsparcia logistycznego to wsparcie udzielane przez sektory batalionom. Pierwszy poziom to samowystarczalność logistyczna poszczególnych batalionów. Koordynacją wsparcia logistycznego zajmuje się szef wsparcia operacji pokojowej. Na szczeblu HQ UNIFIL dystrybucją zasobów logistycznych do sektorów zajmuje się Military Logistics Unit (MLU) ze zdolnościami w zakresie zaopatrywania, transportu oraz naprawy sprzętu wojskowego.

Takim MLU do 2009 roku był właśnie POLLOG. Rozlokowany był w dwóch bazach: kompanie transportowe w Naqoura nad brzegiem Morza Śródziemnego, gdzie mieści się również HQ UNIFIL oraz kompania remontowa w Tibninie. Polska flaga powiewała wysoko nad bazą Naqoura, a polscy żołnierze byli rozpoznawalni w poszczególnych bazach UNIFIL oraz mieli bardzo dobrą opinię wśród miejscowej ludności. Nawet teraz, po 10 latach nieobecności, do żołnierzy obecnego PKW UNIFIL podchodzą Libańczycy i po angielsku lub łamaną polszczyzną mówią, że cieszą się z ich obecności. W Camp Naqoura dawne obiekty POLLOGU zajmuje obecnie AUTLOG (austriacki batalion logistyczny). Na placu apelowym stoi jeszcze obelisk z tablicą upamiętniającą żołnierzy PKW UNIFIL, którzy ponieśli śmierć w Libanie południowym. A na jednym z budynków przy alejce zachowała się jeszcze tabliczka z nazwą ulicy i numerem: „Alternatywy 4”, zaś na ścianie budynku sztabu cały czas wisi marmurowa tablica upamiętniająca wizytę prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w 2002 roku.

PKW UNIFIL – obecnie

Obecny PKW UNIFIL ma dwie cechy wspólne ze swoim poprzednikiem. Jest wystawiany przez Siły Zbrojne RP, a żołnierze noszą polskie mundury. Za to rozmieszczenie kontyngentu, charakter zadań wykonywanych przez żołnierzy, stopień zagrożenia, a nawet warunki klimatyczne w niczym nie przypominają uwarunkowań, w których POLLOG działał 10 lat temu. Wtedy POLLOG był kontyngentem narodowym. W obecnym IRISHPOLBATT służą Irlandczycy, Polacy, Maltańczycy i Węgrzy. Specyfika służby patrolowej w rejonie odpowiedzialności IRISHPOLBATT oraz służby na UN Pos. 6-50, gdzie plutony są wysyłane na dwa miesiące, różni się od wymagań stawianych logistykom z POLLOG. Również położony na otoczonym chmurami grzbiecie wzgórza (ok. 800 m n.p.m.) Camp Shamrock w niczym nie przypomina rejonu POLLOG-u w Naqourze. Ciągłe deszcze (padające poziomo a nie pionowo, do 1000 mm/m2 w górach w ciągu roku) i silny uporczywy wiatr w porze zimowej już po kilkunastu sekundach pozwalają zauważyć „delikatne” różnice pomiędzy obecną bazą, a „Wojskowym Domem Wypoczynkowym w Libanie”, jak złośliwcy nazywali Camp Naqoura 10 lat temu. Różnica temperatury powietrza pomiędzy nim, a Camp Shamrock wynosi ok. 10 stopni Celsjusza na korzyść Naqoury.

Camp Shamrock zbudowano jeszcze pod koniec XX wieku i infrastruktura mieszkalna jest już trochę zużyta. Można to zauważyć podczas nocnych wichur, kiedy blachy zadaszeń nad kontenerami mieszkalnymi są wprawiane przez wiatr w rezonans i wydają dźwięki przypominające potępieńcze wycie. Zresztą nie tylko one. Po okolicy kręci się mnóstwo kojotów i bezpańskich psów, które w przerwach pomiędzy burzami swoim przeciągłym wyciem również „umilają” długie zimowe wieczory. Na szczęście deszczowa zima, nawet w Libanie, nie trwa wiecznie. Kiedy rozpocznie się pora letnia, przez prawie pół roku nie będzie padało (cały roczny przydział deszczu jest dostarczany zimą), a temperatura powietrza przekroczy 20 stopni Celsjusza. Spomiędzy kamieni, a prawie cała baza jest pokryta warstwą gravelu, powychodzą skorpiony (oraz inne pajęczaki) w sporych ilościach, co wymusi nawyk wytrzepywania nogawek spodni i butów przed założeniem munduru i unikanie poruszania się w klapkach do kontenerów z prysznicami. Dodatkowo, żołnierze będą się „cieszyć” towarzystwem węży. Nie bez powodu na terenie bazy funkcjonują zwyczajowe nazwy geograficzne, takie jak Snake Road czy Snake Hill.

Co nas czeka?

POLLOG stacjonował w miejscu, gdzie polska flaga była najbardziej widoczna, w HQ UNIFIL, do którego przybywały, z natury rzeczy, wszystkie delegacje. Obecnie polscy żołnierze w niebieskich hełmach, oprócz Camp Shamrock, obsadzają jeden z posterunków położony kilka metrów od tzw. blue line, rozgraniczającej terytoria Izraela i Libanu Południowego. Jest to dosłownie pierwsza linia, a nie głębokie tyły, na których działał POLLOG. Siły Zbrojne RP czeka wiele lat pracy i wysiłku, aby osiągnąć w UNIFIL pozycję o podobnym znaczeniu, jaką zajmowały do 2009 roku. Tymczasem polscy żołnierze, z doświadczeniem misyjnym zdobytym w Iraku i Afganistanie, realizują zadania w zupełnie innym środowisku i z całkowicie innym mandatem. Wymaga to od każdego z nich pracy nad sobą w celu wyeliminowania nawyków, ukształtowanych podczas udziału w tamtych operacjach, a zbędnych i szkodliwych w kontekście zasad, uwarunkowań i celów operacji pokojowej UNIFIL. Warto w tym miejscu przypomnieć zapomniane już w Polsce słowa byłego sekretarza ONZ Daga Hammarskjölda: „Misje pokojowe to nie jest zadanie dla żołnierzy, ale tylko oni mogą je realizować”. Jest to również wyzwanie dla dowódców, przygotowujących swoich podwładnych do udziału w operacji pokojowej ONZ podczas następnych zmian PKW UNIFIL.

„To gorzej niż zbrodnia – to błąd”

Organizacja Narodów Zjednoczonych, w odróżnieniu od NATO i UE, zwraca państwu wysyłającemu kontyngent koszty logistyczne poniesione w związku z utrzymaniem sprzętu wojskowego w sprawności technicznej. W 2009 roku Polska, decyzją polityczną, definitywnie i całkowicie zakończyła swój udział w operacjach pokojowych ONZ. Oficerowie, którzy uczestniczyli w organizowaniu PKW dla ONZ, zakończyli służbę stałą i przeszli do rezerwy lub w stan spoczynku. W efekcie, według obowiązujących w ONZ zasad, koncepcji i procedur, zarówno operacyjnych, jak i logistycznych, uczymy się na nowo, od podstaw. Z perspektywy lat i w sytuacji powrotu do udziału w operacjach pokojowych ONZ, trudno uznać tamtą decyzję za słuszną i właściwą. Gdyby pokusić się o jej skomentowanie jednym zdaniem, należałoby użyć słów wypowiedzianych przez jednego z największych dyplomatów w historii nowożytnej Europy, ministra spraw zagranicznych Francji, księcia Benewentu, Charlesa-Maurice’a de Talleyrand-Périgord, który już dwieście lat temu, komentując inną nagłą decyzję, zauważył: „To gorzej niż zbrodnia, to błąd”. Gdyby jednak w przyszłości miała znowu zapaść podobna decyzja, sugerowałbym pozostawić w służbie ONZ choćby jeden, jedyny pluton jako PKW.

ppłk Andrzej Łydka z Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych, pasjonat historii

autor zdjęć: st. szer. Wojciech Król / CO MON

dodaj komentarz

komentarze

~kombatant
1584681840
Autor pominął wątek stanowisk w Kwaterach Głównych, np. w JTF HQ SW, obsadzanych przez polskich oficerów, a szkoda, bo to również ciężka i wymagającą służba w strukturach międzynarodowych.
0A-75-4D-9A
~kombatant
1583911380
Wart przestrzegać zasadę prawdy historycznej i wspomnieć o kompanii manewrowej w Marjaoun. To był istotny wkład w działalność operacyjną UNIFIL - szkoda że jest pomijany.
5A-42-A1-58

O amunicji w Bratysławie
 
Olimp w Paryżu
Uczą się tworzyć gry historyczne
Olympus in Paris
Zmiana warty w PKW Liban
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Inwestycja w produkcję materiałów wybuchowych
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
Jak namierzyć drona?
NATO odpowiada na falę rosyjskich ataków
Zmiana warty w Korpusie NATO w Szczecinie
Trzynaścioro żołnierzy kandyduje do miana sportowca roku
Selekcja do JWK: pokonać kryzys
Transformacja dla zwycięstwa
Polskie „JAG” już działa
Mamy BohaterONa!
„Szczury Tobruku” atakują
Cyfrowy pomnik pamięci
Wojskowa służba zdrowia musi przejść transformację
Saab 340 AEW rozpoczynają dyżury. Co potrafi „mały Awacs”?
Szef MON-u z wizytą u podhalańczyków
Od legionisty do oficera wywiadu
Karta dla rodzin wojskowych
Jutrzenka swobody
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Szturmowanie okopów
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Czarna taktyka czerwonych skorpionów
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Wojskowi kicbokserzy nie zawiedli
Święto podchorążych
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Marynarka Wojenna świętuje
Wybiła godzina zemsty
Kamień z Szańca. Historia zapomnianego karpatczyka
Modernizacja Marynarki Wojennej
HIMARS-y dostarczone
Dwa bataliony WOT-u przechodzą z brygady wielkopolskiej do lubuskiej
Święto w rocznicę wybuchu powstania
Miecznik na horyzoncie
Ostre słowa, mocne ciosy
Triatloniści CWZS-u wojskowymi mistrzami świata
Szef MON-u na obradach w Berlinie
Wzlot, upadek i powrót
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Nasza broń ojczysta na wyjątkowej ekspozycji
Nowe uzbrojenie myśliwców
Huge Help
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Szwedzki granatnik w rękach Polaków
Czworonożny żandarm w Paryżu
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Walczą o miejsce na kursie Jata
Medycyna w wersji specjalnej
Lotnicza Akademia rozwija bazę sportową
Udane starty żołnierzy na lodzie oraz na azjatyckich basenach
Hokeiści WKS Grunwald mistrzami jesieni
Nasza Niepodległa – serwis na rocznicę odzyskania niepodległości
Razem dla bezpieczeństwa Polski
„Jaguar” grasuje w Drawsku
„Projekt Wojownik” wrócił do Giżycka
Wzmacnianie granicy w toku
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
A Network of Drones

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO