Na letnie igrzyska w 2011 roku Biało-Czerwoni lecieli do Brazylii z zadaniem uplasowania się w pierwszej piątce klasyfikacji medalowej. Taki cel postawił reprezentacji szef misji Wojska Polskiego, pułkownik Michał Bułkin. I się nie rozczarował. W myśl zasady „mierz siły na zamiary” podobne wyzwanie stanęło przed polską reprezentacją, która wylatuje właśnie do chińskiego Wuhan. Na siódmych igrzyskach Polacy chcą znaleźć się w pierwszej piątce w klasyfikacji medalowej. Czy się powiedzie? Musi, skoro niektórzy z kapitanów drużyn za wyniki kładą na szali własną głowę!
W Rio de Janeiro reprezentanci Wojska Polskiego tak walczyli o tę „piątkę”, że w ostatnich dwóch dniach igrzysk próbowali „przeskoczyć” zajmujących trzecie miejsce Włochów. Pasjonująca walka polsko-włoska zakończyła się porażką Biało-Czerwonych, ale nikt z tego powodu nie rozpaczał. Polacy zaskoczyli kilka silnych reprezentacji, z niemiecką na czele, i z dorobkiem 43 medali – 13 złotych, 19 srebrnych i 11 brązowych – wywalczyli czwarte miejsce. Do pokonania Włochów zabrakło nam tylko jednego złotego krążka. Ale i tak szef misji WP był zadowolony. „Zadanie wykonane na 150 procent”, podsumował po ceremonii zakończenia igrzysk.
Czy po ośmiu latach szef delegacji na chińskie igrzyska przyzna po zakończeniu „Operacji Wuhan”, że reprezentacja spisała się na piątkę? Płk Tomasz Bartkowiak zdaje sobie sprawę, że miejsce w czołowej piątce zagwarantuje Biało-Czerwonym zdobycie ponad 20 złotych medali. W Rio de Janeiro 13 złotych krążków zapewniło Polakom czwarte miejsce, zaś cztery lata później w południowokoreańskim Mungyeong nasi reprezentanci wywalczyli piątą lokatę z 10 miejscami na najwyższym stopniu podium.
Czy w Wuhan uda im się zdobyć dwa razy tyle złotych medali? A co na to statystyka? W Korei Południowej o te 10 złotych krążków walczyło 125 sportowców. W Wuhan wystartuje 203 zawodników. Ale i inne reprezentacje też będą liczniejsze. Po pierwsze z tego powodu, że w Chinach w programie igrzysk jest więcej dyscyplin sportu. A po drugie do Wuhan zjedzie rekordowa liczba sportowców, gdyż gospodarze zaprosili wszystkie reprezentacje na swój koszt.
Oczywiście we wszystkich dyscyplinach były limity zgłoszeń zawodników do poszczególnych konkurencji. Biało-Czerwoni wystartują w 17 dyscyplinach z 27, które znalazły się w programie igrzysk. Najliczniejsze są ekipy lekkoatletów i pływaków. Te dyscypliny są najbardziej „medalodajne” i właśnie w nich mamy najwięcej kandydatów do podium. Jednym z nich jest niewątpliwie kapral Marcin Lewandowski, który przed kilkunastoma dniami udowodnił na mistrzostwach świata, że jest żołnierzem dotrzymującym słowa. Obiecał kibicom, że wywalczy medal i zrobił to w pięknym stylu.
Tylko czy brązowemu medaliście mistrzostw świata w biegu na 1500 m uda się utrzymać wysoką formę do startu w Wuhan? Ostatnio, podczas pikniku z okazji stulecia Wojskowego Klubu Sportowego Wawel Kraków zapytałem o to multimedalistę igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata Roberta Korzeniowskiego. Mistrz chodu sportowego uspokoił mnie – jest przekonany, że Marcin podtrzyma wysoką formę.
Jeśli możemy wiązać medalowe nadzieje z kapitanem reprezentacji polskich lekkoatletów, to dlaczego by nie z innymi medalistami z Dohy, czyli z biegaczkami ze srebrnej sztafety 4x400 m i brązowym medalistą w rzucie młotem mar. Wojciechem Nowickim. Ale przed startem nie będę „przyznawał” medali. Bardziej wiarygodni ode mnie w typowaniu kandydatów są trenerzy czy kapitanowie drużyn. Oni najlepiej znają zawodników i wiedzą to, czego nie wiemy my, dziennikarze, czy kibice. Kiedy przed ośmioma laty wybierałem się na moje pierwsze wojskowe igrzyska (te są czwarte, wliczając jedne zimowe igrzyska w Annecy) rozmawiałem z majorem Jerzym Świnogą, który odpowiadał za przygotowania do startu w Rio de Janeiro szermierzy i pięcioboistów nowoczesnych. O ile w szermierczej ekipie mieliśmy sporo gwiazd i nietrudno było wróżyć medale, to major zaskoczył mnie opinią o młodych pięcioboistach. Mówił, że Joasia Gomolińska i Remigiusz Golis mogą powalczyć o miejsce na podium w sztafecie mieszanej. – W rywalizacji indywidualnej też stać ich na wysokie lokaty. Z pewnością będziemy mieli medale w Rio. Kładę wręcz głowę pod topór za naszych zawodników – mówił. I sztafeta mieszana „ocaliła” mu głowę zdobywając srebrny medal. Do tego drużyna pięcioboistów wywalczyła brąz. Ta głowa majora podstawiona pod topór przypomniała mi się, kiedy podobną deklarację złożył niedawno jeden z kapitanów drużyn. Który? Nie zdradzę, na wszelki wypadek... Powiedział, że ręczy swoją głową za medale zawodniczek. Jest pewien, że one dla niego powalczą o miejsca na podium!'
Ja też wiem, że nasi zawodnicy będą walczyć do końca o jak najlepszy wynik. Liczę się z porażkami faworytów i radością sportowców, na których nikt nie stawiał. Niespodzianki są wpisane w sportową rywalizację. I to jest właśnie piękne w sporcie!
Warto też pamiętać, że VII Światowe Wojskowe Igrzyska Sportowe są też ważnym sprawdzianem dla tych żołnierzy, którzy chcą wystartować w przyszłorocznych igrzyskach olimpijskich w Tokio. Ale, na razie, czekajmy na meldunek płk. Tomasza Bartkowiaka tuż po zakończeniu igrzysk w Wuhan. Czy wystawi piątkę za piątkę, czy również będzie mógł powiedzieć: „Zadanie wykonane na 150 procent”?
autor zdjęć: MON, Jacek Szustakowski
komentarze