moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

Zagon na Korosteń – czyli największy rajd kawaleryjski XX wieku

Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku polscy ułani przeprowadzili największy rajd kawaleryjski XX wieku. Chodzi o zagon na Korosteń, który trwał od 8 do 12 października 1920 roku. Operacja trwała dokładnie 102 godziny. Przez ten czas kawalerzyści przebyli 250 kilometrów, rozbili dwie bolszewickie brygady, wzięli do niewoli 4 tysiące jeńców, zdobyli także m.in. 22 działa, ponad 100 karabinów maszynowych.

Jednym z tradycyjnych sposobów walki jazdy były zagony. Polegały one na wykonaniu wypadu w głąb terytorium przeciwnika w celu wzięcia jeńców i łupów. Celowali w tym zwłaszcza Tatarzy. Innym celem zagonu było zdezorganizowanie obrony przeciwnika i odwrócenie uwagi od działań głównych sił. W XX wieku odpowiednikiem zagonów są działania rajdowe. Rajd, podobnie jak zagon, polega na dokładnym rozpoznaniu, szybkim wejściu w ugrupowanie przeciwnika, uderzeniu i planowym wycofaniu. Rajdy na głębokie tyły przeciwnika należą do najniebezpieczniejszych i najbardziej śmiałych działań bojowych.

W 1920 roku polscy kawalerzyści przeprowadzili największy rajd kawaleryjski XX wieku. Chodzi o zagon na Korosteń, który trwał od 8 do 12 października, a przeprowadził go Korpus Jazdy. Składał się on z dwóch dywizji jazdy po dwie brygady i liczył ogółem 12 pułków ułanów i szwoleżerów. Były to zarówno pułki regularne, jak i rezerwowe (z numeracją zaczynającą się od 100) oraz ochotnicze (z numeracją zaczynającą się od 200).

Do 1 Dywizji Jazdy należała 6 Brygada Jazdy, nazywana „Żelazną”. Była ona dowodzona przez płk. Konstantego Plisowskiego i składała się z 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, 12 Pułku Ułanów Podolskich i 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich oraz 1 i 2 baterii 3 dywizjonu artylerii konnej. Dywizję tworzyła też 7 Brygada Jazdy płk. Henryka Brzezowskiego. W jej skład wchodziły: 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich, 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego i 9 Pułk Ułanów oraz 2 bateria 6 dak. Do 1 Dywizji Jazdy należał Batalion Szturmowy kpt. Stanisława Maczka.

2 Dywizją Jazdy dowodził płk Gustaw Orlicz-Dreszer. Dywizja miała dwie brygady. 8 Brygada Jazdy pod dowództwem podpułkownika Stanisława Grzmota-Skotnickiego składała się z 202 Pułku Ułanów Grochowskich, 108 Pułku Ułanów, 115 Pułku Ułanów oraz 8 dywizjonu artylerii konnej. 9 Brygada Jazdy mjr. Jana Głogowskiego składała się z 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, 201 Pułku Szwoleżerów i 203 Pułku Ułanów oraz 1 baterii 4 dywizjonu artylerii konnej. Pułki były zgrane i zaprawione w boju. Nacierały na każdego i zawsze zwyciężały. Korpusem Jazdy dowodził dowódca 1 Dywizji Jazdy, płk Juliusz Rómmel. Szefem sztabu Korpusu był rtm. Aleksander Pragłowski, szef sztabu tejże samej dywizji jazdy.

Sztab Korpusu opracował dwa warianty działań, które przedłożył dowodzącemu 6 Armią gen. S. Hallerowi. Były to zagon na Kijów i zagon na Korosteń. Ten ostatni był ważnym węzłem kolejowym na północny zachód od Kijowa. Jego zniszczenie sparaliżowałoby całkowicie komunikację przeciwnika na froncie. Naczelne Dowództwo wyraziło zgodę na zagon na Korosteń.

Operacja ta, podobnie jak większość akcji podczas tamtej wojny, była wielką improwizacją. Brakowało amunicji artyleryjskiej, a konie w dywizjonach artylerii nie były zdolne do marszu kłusem. Z tego powodu płk Rómmel, sam artylerzysta konny, podjął decyzję, że marsze podczas zagonu będą wykonywane stępem. Było to usypiające tempo, przez które w nocy rwały się kolumny.

Początek zagonu został wyznaczony na 8 października. Wcześniej patrole wysadziły mosty kolejowe. Dzięki temu unieruchomiono trzy bolszewickie pociągi pancerne, które mogły zablokować zagon. Korpus maszerował na Korosteń czterema kolumnami. Po dwóch dniach marszu przerywanego potyczkami z bolszewikami, Korpus dotarł do miasta o świcie. Rozpoczęło się natarcie.

Od wschodu do miasta wdarły się pułki 1 Dywizji Jazdy. Z kolei 2 Dywizja odcięła bolszewikom odwrót. 4 Szwadron 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich por. Jakubowskiego zdobył dworzec atakiem na bagnety. Pancerny pociąg został zniszczony ogniem baterii artylerii konnej, którą dowodził jednooki por. Kopański. Jak wspominał płk Rómmel „bateria ta […] odznaczyła się ponad wszelką pochwałę, działając stale poszczególnymi działonami w pierwszych rzutach kawalerii”. Do południa zajęto całe miasto. Do niewoli wzięto parę tysięcy jeńców, zdobyto kilkadziesiąt armat, przejęto niezliczoną ilość amunicji. Zdobyto trzy pociągi pancerne („Groza”, „Komunar” i „Centobron”). Podczas walk o Korosteń poległo czterech oficerów (w tym por. Jakubowski) i 66 szeregowców. Rannych zostało dwóch oficerów i 171 szeregowców.

Dowódca korpusu postanowił wracać krótszą trasą wzdłuż toru kolejowego Korosteń – Zwiahel, aby oszczędzić siły ludzi i koni. 11 października, po zniszczeniu urządzeń na stacji i wysadzeniu mostu kolejowego na Słuczy oraz podpaleniu magazynów pułki ruszyły z powrotem na zachód. Po drodze dochodziło jeszcze do potyczek z oddziałami bolszewików. Tego dnia 1 pułk szwoleżerów „odparł” szarżę Brygady Baszkirskiej. W rozwiniętym szyku przy dźwiękach orkiestry brygada ruszyła stępem do szarży, ale zobaczywszy pełny pułk szwoleżerów przed sobą, wykonała regulaminowy „w tył zwrot” i zniknęła w lasach. W nocy podczas walki 8 Brygady Jazdy pod Rudnią Baranowską zginął dowódca 8 DAK-u, ppłk Artur baron Buol, Wegier. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Spłacam Polsce dług Węgier za jej pomoc w powstaniu 1848 roku”. 12 października do korpusu dociera rozkaz informujący o podpisaniu rozejmu. Dalszy marsz staje się już marszem podróżnym.

Ocenia się, że podczas operacji Korpus przebył 250 kilometrów, rozbił dwie bolszewickie brygady, wziął do niewoli 4 tysiące jeńców, zdobył 22 działa, ponad 100 karabinów maszynowych oraz wiele sprzętu wojskowego. A swoimi działaniami całkowicie zdezorganizował obronę bolszewicką XII Armii.

ppłk Andrzej Łydka z Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych, znawca i miłośnik historii

dodaj komentarz

komentarze


Więcej powołań do DZSW
 
Świadczenie motywacyjne także dla niezawodowców
Wstępna gotowość operacyjna elementów Wisły
Nowa ustawa o obronie cywilnej już gotowa
Czworonożny żandarm w Paryżu
Rehabilitacja poprzez sport
Ryngrafy za „Feniksa”
Miliardowy kontrakt na broń strzelecką
Zmiana warty w PKW Liban
Sukces za sukcesem sportowców CWZS-u
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Kluczowa rola Polaków
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Posłowie o modernizacji armii
Ochrona artylerii rakietowej
Rosomaki i Piranie
21 grudnia upamiętniamy żołnierzy poległych na zagranicznych misjach
Wybiła godzina zemsty
Łączy nas miłość do Wojska Polskiego
Wiązką w przeciwnika
Chirurg za konsolą
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Ciało może o wiele więcej, niż myśli głowa
Podchorążowie lepsi od oficerów
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Olympus in Paris
Awanse dla medalistów
Zrobić formę przed Kanadą
W hołdzie pamięci dla poległych na misjach
Olimp w Paryżu
Polska i Kanada wkrótce podpiszą umowę o współpracy na lata 2025–2026
Poznaliśmy laureatów konkursu na najlepsze drony
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
W Toruniu szkolą na międzynarodowym poziomie
Kosmiczny zakup Agencji Uzbrojenia
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Estonia: centrum innowacji podwójnego zastosowania
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Zimowe wyzwanie dla ratowników
Jeniecka pamięć – zapomniany palimpsest wojny
W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
Świąteczne spotkanie w POLLOGHUB
Miliardy dla polskiej zbrojeniówki
Świąteczne spotkanie pod znakiem „Feniksa”
Kluczowy partner
Fiasko misji tajnych służb
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Prawo do poprawki, rezerwiści odzyskają pieniądze
Wigilia ‘44 – smutek i nadzieja w czasach mroku
Opłatek z żołnierzami PKW Rumunia
Srebro na krótkim torze reprezentanta braniewskiej brygady
Wkrótce korzystne zmiany dla małżonków-żołnierzy
W drodze na szczyt
Polskie Pioruny bronią Estonii
Nowe łóżka dla szpitala w Libanie
Rekord w „Akcji Serce”
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Opłatek z premierem i ministrem obrony narodowej
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Wyścig na pływalni i lodzie o miejsca na podium mistrzostw kraju
„Niedźwiadek” na czele AK

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO