Specjalista w dziedzinie rozpoznania i operacji pokojowych. Uchodził za najlepszego dyplomatę wśród dowódców. Umiejętnie korzystał z tych cech podczas ważnych posiedzeń NATO. Gen. Franciszek Gągor był ceniony nie tylko w kraju, ale też zagranicą. Odznaczony amerykańską Legią Zasługi i francuską Legią Honorową. Miłośnik historii i tenisa.
Po katastrofie smoleńskiej Adam Daniel Rotfeld, były szef Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ujawnił, że generał Franciszek Gągor miał wielkie szanse na objęcie bardzo wysokiej funkcji w Pakcie Północnoatlantyckim. Jak się później okazało, był najpoważniejszym kandydatem na stanowisko naczelnego dowódcy sił zbrojnych NATO. Tych, którzy znali generała, wcale to nie zdziwiło. Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego miał cechy wytrawnego dyplomaty i potrafił negocjować zarówno z wojskowymi, jak i cywilami. Był człowiekiem konsensusu. Umiejętnością współpracy i dialogu zjednywał sobie zwolenników.
Generał Franciszek Gągor uważany był za tytana pracy. Jego dzień pracy często kończył się późno w nocy. Znany był z tego, że bardzo skrupulatnie analizował wszystkie otrzymane dokumenty.
Za jego kadencji nastąpiło duże zbliżenie kierownictwa Sztabu Generalnego z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Ta współpraca pomagała odpowiednio reagować na potencjalne zagrożenia bezpieczeństwa kraju. Było to niezmiernie ważne w realizacji trwającego wówczas programu profesjonalizacji Wojska Polskiego.
Franciszek Gągor urodził się w 1951 roku we wsi Koniuszowa w Małopolsce. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu rozpoczął studia w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. W 1973 roku promowany został na pierwszy stopień oficerski. Ukończył także filologię angielską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1998 w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie uzyskał stopień naukowy doktora nauk wojskowych. W 2002 roku odbył Podyplomowe Studia Strategiczno-Operacyjne na Narodowym Uniwersytecie Obrony Stanów Zjednoczonych w Waszyngtonie. Ukoronowaniem okresu edukacji były studia strategiczne w Akademii Obrony NATO w Rzymie. Biegle władał językiem angielskim i francuskim. W latach 2004–2006 był polskim przedstawicielem wojskowym przy Komitetach Wojskowych NATO i Unii Europejskiej w Brukseli.
27 lutego 2006 roku objął obowiązki szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i został awansowany na stopień generała. Jego zainteresowaniem naukowym były kontyngenty wojskowe. Problematykę tę poznał w praktyce. Służył m.in. w Egipcie, na Wzgórzach Golan, w Iraku i Kuwejcie. Był zastępcą dowódcy polskiego kontyngentu w operacji „Pustynna burza”.
Obowiązki szefa Sztabu Generalnego pełnił prawie dwie kadencje. W wojsku był to czas głębokich reform. Wówczas armia złożona w większości z żołnierzy z poboru przekształciła się w zawodową.
Generał Franciszek Gągor zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem. Leciał na rocznicowe uroczystości ku czci polskich oficerów pomordowanych w Katyniu. Zostawił żonę Lucynę i osierocił dwoje dzieci: Katarzynę i Michała.
autor zdjęć: arch. PZ
komentarze