Media ostatnio rozpisują się na temat szkolenia rezerw. Temat poruszyli też niedawno goście programu „7 Dzień Tygodnia”, prowadzonego przez Monikę Olejnik w Radiu „Zet”. Wśród zaproszonych był europoseł Tadeusz Cymański, który powołując się trochę na opinie rektora Akademii Obrony Narodowej gen. dyw. Bogusława Packa, a trochę rzecznika MON Jacka Sońty przekonywał, że w Polsce brakuje obecnie ludzi będących po podstawowym przeszkoleniu wojskowym – pisze Magdalena Rochnowska, dyrektor Biura Rektora Akademii Obrony Narodowej.
Uczestnicy dyskusji, myląc rektora z rzecznikiem MON, mylili też szkolenie rezerw przewidzianych do powołania na wypadek wojny ze szkoleniem Narodowych Sił Rezerwowych. Nie doszli też do konkluzji.
Każda armia poza ogólnie znanym stanem liczbowym, który w Polsce wynosi 120 tysięcy, ma zwykle jeszcze dużo większy potencjał obejmujący żołnierzy rezerwy, którzy stawiają się cyklicznie na różnego rodzaju ćwiczenia i szkolenia oraz na wypadek klęsk żywiołowych, sytuacji kryzysowych czy wojny.
Oczywiste jest, że stany rezerwowe znacznie zwiększają liczebność armii, jednak większość państw, w tym Polska, nie ujawnia dokładnie, ilu żołnierzy posiada tzw. przydziały mobilizacyjne oraz przygotowane w koszarach mundury, wyposażenie, broń i wszystko, co potrzebne jest żołnierzowi na wojnie. To są właśnie ci rezerwiści, którzy żeby całkowicie nie zapomnieć swoich zadań na czas „W”, muszą być co jakiś czas przeszkoleni. No i mundur trzeba mierzyć od czasu do czasu, bo wiadomo, że z wiekiem człowiek czasem zmienia gabaryty.
Odpowiedź na pytanie, jak często rezerwiści powinni być powoływani na ćwiczenia, nie jest wcale prosta. To samo dotyczy długości szkolenia. Wszystko zależy od przydziału mobilizacyjnego, czyli stopnia skomplikowania zadania przydzielonego na czas „W”. To z kolei jest związane z rozwojem technologicznym, zmianami w uzbrojeniu i wyposażeniu wojska. Co do tych ćwiczeń, to od ostatnich dwóch lat Polska daje dobry przykład podejścia do szkolenia żołnierzy rezerwy. Dane liczbowe i szczegóły dotyczące odbytego szkolenia są publikowane na oficjalnych stronach jednostek wojskowych, więc jest to do sprawdzenia. Mamy za sobą co prawda wcześniejszy kilkuletni grzech niepowoływania rezerwistów na przeszkolenie, ale na szczęście to już przeszłość. Jeżeli mówimy dzisiaj o kilku tysiącach rezerwistów szkolonych w ubiegłym roku i jeżeli limity szkolonych w tym roku w porównaniu do ubiegłego się podwoiły, to naprawdę nie jest źle.
Czymś innym zupełnie są Narodowe Siły Rezerwowe, które w liczbie do 20 tysięcy uzupełniają armię pokojową. NSR-owców przeszkolono w Polsce kilkadziesiąt tysięcy. 31 tysięcy miało nadany przydział kryzysowy, spośród nich 12 tysięcy trafiło później do służby zawodowej. Obecnie jest ich ponad 11 tysięcy i kolejni wciąż są szkoleni.
To o NSR-owcach pisał kilka miesięcy temu generał Pacek. W Akademii Obrony Narodowej trwają prace nad ewentualną reformą ich wykorzystania. Wiele już w NSR-owskiej rzeczywistości się zmieniło. Jest zapowiedź tworzenia jednorodnych pododdziałów, w skład których wejdą tylko żołnierze NSR. Dziś z wielu względów nie ma powrotu do obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej. Ale jest pytanie, jak wykorzystać zapał i zainteresowania wojskowo-obronne tysięcy młodych ludzi w Polsce? Generał Pacek stawiał publicznie pytanie, jak zagospodarować potencjał ok. 30 tysięcy uczniów tzw. klas mundurowych szkół średnich. A przecież w Polsce jest Ochotnicza Straż Pożarna, różne grupy rekonstrukcyjne, Związek Strzelecki „Strzelec” i nie tylko. Znaczenia nabiera także szkolenie w ramach tzw. przysposobienia wojskowego w szkołach. Może warto nadać temu przedmiotowi nowe znaczenie, aby w ten sposób kształtować patriotyczne i obywatelskie postawy naszej wspaniałej młodzieży.
To nie jest myślenie o typowym powrocie do obrony terytorialnej, ale jak twierdzą niektórzy eksperci, sama zawodowa armia to może być za mało, aby skutecznie bronić swojej Ojczyzny.
I co najważniejsze – te wszystkie rozważania wcale nie są związane z obecną sytuacją na Ukrainie. Prace nad reformą NSR-u trwają od wielu miesięcy. Kryzys rosyjsko-ukraiński z całą pewnością obudził wyobraźnię wielu ludzi w Polsce, w tym i znanych polityków. Tak więc dobrze, że poseł Cymański martwi się, że dwóch jego synów nie odbyło przeszkolenia wojskowego i dobrze, że i inni politycy troszczą się o sprawy obronne państwa. Tylko dyskusja w sprawach obronności wymaga większej precyzji i większego zgłębienia aktualności dotyczących sił zbrojnych. Aby nie rozwiązywać problemów już rozwiązanych i nie stawać czoła wyzwaniom, które się jeszcze nie pojawiły.
komentarze