Najczęściej powtarzanym argumentem przeciwników dalszego używania i rozwijania czołgów podstawowych jest to, że istnieje cała masa środków, którymi można je zniszczyć. Owszem, żaden czołg nie jest niezniszczalny. To nierealne. Jednak zdecydowanie uważam, że wartość dodana, jaką wnoszą na polu walki ważące po kilkadziesiąt ton kolosy, sprawia, że absolutnie nie powinniśmy ich odsyłać do lamusa – pisze Krzysztof Wilewski, dziennikarz portalu polska-zbrojna.pl.
Na zakończonych kilka dni temu w Waszyngtonie targach zbrojeniowych AUSA (Association of the United States Army) firma General Dynamics Land Systems zaprezentowała kolejny pakiet modernizacyjny podstawowego czołgu amerykańskiej armii, czyli Abramsa M1A2.
Żeby nie wdawać się zbyt mocno w szczegóły techniczne, w dużym skrócie składa się on z ulepszonych urządzeń optoelektronicznych, nowego zautomatyzowanego stanowiska strzeleckiego oraz zmodyfikowanego systemu kierowania ogniem. Dla jasności, pakiet oznaczony jako SEPv3 nie jest ani rewolucyjny, ani też nie jest wielką nowością. To wynik konsekwentnie realizowanego programu amerykańskiej armii, która mając w służbie tysiące czołgów Abrams, od kilku lat systematycznie je unowocześnia, a zamówione w przemyśle „pakiety” (wersje) otrzymują oznaczenia SEPv1, v2 i v3.
Pierwsze Abramsy SEPv3 trafiły do wojska już jakiś czas temu i jak to mają w zwyczaju nasi sojusznicy, musiały przejść ogromną liczbę prób i testów, zanim pokazano je publicznie. Skoro armia pozwoliła ich producentowi pochwalić się Abramsem SEPv3 na targach zbrojeniowych w Waszyngtonie, można spokojnie przyjąć, że czołgi przeszły sprawdzian pozytywnie.
Jednak mimo iż nie uważam Abramsa SEPv3 za maszynę wyjątkową, a zastosowane w nim rozwiązania za rewolucyjne, to jego pojawienie się jest w mojej ocenie bardzo ważnym wydarzeniem. To bowiem kolejny z całej litanii dowodów potwierdzających tezę, której jestem gorącym zwolennikiem, że czołgi nadal mogą dominować na polu walki, a osoby odsyłające je do lamusa powinny zdecydowanie przemyśleć wszystkie „za” i „przeciw” w tej sprawie.
Nie zamierzam w tym miejscu dyskutować z najczęściej powtarzanym przez niektórych ekspertów argumentem, iż czołgi łatwo można zniszczyć. Nie zgodzę się tylko ze słowem „łatwo”. Można zniszczyć – tyle i aż tyle. Ale w mojej ocenie nie tutaj tkwi sedno dyskusji.
Czołgi w znaczącym stopniu rozszerzają pole manewru dowódców i są piekielnie niebezpiecznym narzędziem, które może zniszczyć każdy pojazd przeciwnika z odległości kilku kilometrów. Dzięki temu już samą swoją obecnością szachują pododdziały zmechanizowane nieprzyjaciela. To zdecydowanie uzasadnia ich dalsze istnienie. Bez nich wojska lądowe są skazane na kosztowne straty.
Rozumieją to nie tylko Amerykanie, modernizując na ogromną skalę Abramsy, ale również Niemcy i Francuzi, planując opracowanie kolejnej generacji Leoparda, oznaczonego „3”. Rozumie to też Turcja, która dorobiła się własnego czołgu podstawowego, i wreszcie podzielają ten pogląd stratedzy z Rosji i Chin, które chcą mieć nie jeden, a kilka nowych modeli czołgów. Od średnich po ciężkie.
Czy my dołączymy do wyżej wymienionych państw, opracowując nowy, polski czołg? Nie mamy wyboru. Nawet modernizując Leopardy 2, które mamy, musimy czymś zastąpić setki T-72 i PT-91.
komentarze