Umożliwią niszczenie z kilku kilometrów samolotów, śmigłowców i dronów, ale też celów klasy RAM, czyli np. pocisków haubicznych lub moździerzowych. Chodzi o zautomatyzowane systemy rakietowo-artyleryjskie Pilica, w które już za dwa lata zostaną wyposażeni polscy przeciwlotnicy. Jeden system może chronić obszar o powierzchni do 350 kilometrów kwadratowych.
Kilka dni temu Inspektorat Uzbrojenia MON skierował do Zakładów Mechanicznych Tarnów, wchodzących w skład Polskiej Grupy Zbrojeniowej, zaproszenie do negocjacji czteroletniej umowy (2018–2021) na dostawę sześciu systemów Pilica. Zgodnie z zaproponowanym harmonogramem, pierwszy system ogniowy ma trafić do wojska w 2018 roku, po dwa w 2019 i 2020, a ostatnia Pilica ma zostać przekazana w 2021 roku. Rozmowy na temat wartego kilkaset milionów złotych kontraktu mają się rozpocząć pod koniec kwietnia.
System Pilica zaprezentowano pierwszy raz na Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach w 2012 roku. Prace rodzimej zbrojeniówki nad nową bronią ruszyły już w 2006 roku, jednak realnego kształtu nabrały dopiero w 2010 roku. Wtedy to Narodowe Centrum Badań i Rozwoju udzieliło wsparcia finansowego na ten cel konsorcjum składającemu się z: Wojskowej Akademii Technicznej, Zakładów Mechanicznych Tarnów S.A. i BUMAR sp. z o.o. Aby stworzyć zautomatyzowany system obrony przeciwlotniczej, który będzie samoczynnie wykrywał cele i niszczył je półautomatycznie (gdy spust naciśnie człowiek) albo automatycznie (decyzję o otwarciu ognia podejmie komputer), trzeba było opracować kilkadziesiąt kluczowych podzespołów elektronicznych i optoelektronicznych.
– Na potrzeby Pilicy zaprojektowane zostały oraz wykonane takie urządzenia, jak: komputer pokładowy „Dyga”, sterownik bezpieczeństwa stanowiący serce jednostek ogniowych systemu, monitor militarny 12 cali o wyskokowej rozdzielczości, manipulator dwuosiowy, bloki rozdziału zasilania, a także układy napędowe – wylicza Tomasz Kieć, dyrektor Centrum Badawczo-Rozwojowego ZMT.
Pojedynczy system Pilica tworzy sześć stanowisk ogniowych ZUR-23-2SP Jodek oraz radar Soła (zdolna do przerzutu stacja radiolokacyjna Soła), które połączone są ze sobą zautomatyzowaną siecią dowodzenia i kierowania ogniem. Przez ostatnie dwa lata (2014–2015) Pilicę poddawano wielu próbom i testom zakładowym. Ostatni sprawdzian, czyli strzelania poligonowe, broń przeszła z powodzeniem jesienią ubiegłego roku, co otworzyło jej drogę do polskiej armii.
Pomysł wyposażenia wojska w zautomatyzowane artyleryjsko-rakietowe systemy obrony przeciwlotniczej krótkiego zasięgu powstał po misjach w Afganistanie i Iraku. Wyciągano wnioski z prowadzonych tam działań. Okazało się bowiem, że choć polscy żołnierze posiadają wyrzutnie Grom, czyli przenośne systemy rakietowe krótkiego zasięgu (mogą razić cele oddalone o około 5 kilometrów) oraz artyleryjskie systemy obrony przeciwlotniczej ZU-23-2 (zasięg 3 kilometry), to oba typy uzbrojenia średnio nadają się do ochrony kluczowych obiektów, takich jak bazy lub magazyny. Ich słabym punktem jest człowiek. To on w wymienionych rodzajach uzbrojenia odpowiada praktycznie za wszystko: wykrywa cel, naprowadza na niego oraz odpala broń. Takie rozwiązanie sprawdza się na dynamicznym polu walki, jednak w przypadku statycznej ochrony strategicznych obiektów o wiele lepszym rozwiązaniem są systemy zautomatyzowane. Czyli takie, gdzie za wykrywanie celów, naprowadzanie broni oraz często również za wystrzał odpowiada komputer. Dzięki znacznemu skróceniu czasu reakcji są one w stanie zwalczać nie tylko statki powietrzne, ale również cele typu RAM, czyli na przykład pociski moździerzowe i haubiczne.
Polskie wojsko postanowiło, iż rozwiązaniem problemu będzie stworzenie nowych, zautomatyzowanych systemów artyleryjsko-rakietowych na bazie sprawdzonych armat ZU-23-2 oraz wysoko ocenianych rakiet Grom. Jednak jak podkreślają przedstawiciele ZM Tarnów, firmy, która ma produkować broń i która odpowiada za większość prac konstrukcyjnych, wbrew niektórym opiniom Pilica nie jest jedynie zmodernizowanym zestawem ZU-23-2, do którego po prostu dodano wyrzutnie Grom.
autor zdjęć: ZM Tarnów
komentarze