„Rząd Sowiecki nie może się na to zgodzić. Wybuch walk w Warszawie, do których została wciągnięta ludność Warszawy, jest wyłącznie dziełem awanturników i Rząd Sowiecki nie może przyłożyć do tego ręki”
Odpowiedź Andrieja Wyszyńskiego, zastępcy ludowego komisarza spraw zagranicznych ZSRR na list ambasadora USA z prośbą o zgodę na lądowanie po radzieckiej stronie frontu alianckich samolotów lecących z pomocą dla Powstania.Msza polowa z okazji 15 sierpnia odprawiana przez kpt. ks. Mieczysława Paszkiewicza „Ignacego” (kapelana „Obroży”) w podwórzu przy ul. Poznańskiej 12. Fot. Wacław Loth „Kupiec”, arch. Muzeum Powstania Warszawskiego.
Oddziały powstańcze uroczyście obchodzą Święto Żołnierza Polskiego. Odbywają się msze święte. „Dni się tak nie rozróżniało za bardzo. Ale to jedno święto – 15 sierpnia (wypadało we wtorek) – nagle postanowiono obejść, uczcić. Na przekór. Od rana. [...] Tym razem czekało się też na Cud nad Wisłą. Też z nimi. Po drugiej stronie. I za Żeraniem. Ale żeby przyszli” – pisał w „Pamiętniku z powstania warszawskiego” Miron Białoszewski.
Trwa atak na Stare Miasto, na odcinku od Ogrodu Krasińskich do placu Teatralnego. Niemcom udaje się opanować Pałac Mostowskich, ale w nocy kontratak batalionu „Wigry” wypiera ich z tej pozycji. Wieczorem Niemcy uderzają na barykady przed Bankiem Polskim przy Bielańskiej i na klasztor Kanoniczek przy placu Teatralnym. Powstańcy odpierają ataki nieprzyjaciela. Walki, najcięższe od początku powstania, toczą się także na północnym Śródmieściu. Niemcy atakują od północy – wzdłuż Żelaznej, Walicowa, Ciepłej, Rynkowej i Granicznej oraz od zachodu – wzdłuż Srebrnej, Siennej, Pańskiej, Prostej, Łuckiej i Grzybowskiej.
Niemieckie radio po raz pierwszy podaje w serwisie europejskim komunikat o walkach w Warszawie. Wbrew faktom informuje swoich słuchaczy, że nastąpił upadek Powstania Warszawskiego.
Na łamach „Biuletynu Informacyjnego” ukazuje się pierwsza lista osób zaginionych.
W kawiarni „U Aktorek” przy ulicy Mazowieckiej odbywa się premiera „Kantaty na otwarcie Teatru Narodowego”. Reżyserem spektaklu jest Leon Schiller. Przedstawienie zostaje przerwane przez bombardowanie. Budynek kawiarni staje w ogniu.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org