moja polska zbrojna
Od 25 maja 2018 r. obowiązuje w Polsce Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych, zwane także RODO).

W związku z powyższym przygotowaliśmy dla Państwa informacje dotyczące przetwarzania przez Wojskowy Instytut Wydawniczy Państwa danych osobowych. Prosimy o zapoznanie się z nimi: Polityka przetwarzania danych.

Prosimy o zaakceptowanie warunków przetwarzania danych osobowych przez Wojskowych Instytut Wydawniczy – Akceptuję

2 listopada 1925 roku – pierwsza warta przy Grobie Nieznanego Żołnierza

Wzięli go z ziemi z braćmi pospołu
I do wspólnego rzucili dołu
Grób zasypali, grób przydeptali
Chwilkę stanęli i poszli dalej

Leżysz ty sobie kolego miły
Na samym spodzie bratniej mogiły
Ani ci rangi, ani ci chwasty
Tylko ta kula w rok osiemnasty

Początek listopada od wieków w Polsce nastraja do zadumy i każe zatrzymać się nad grobami bliskich, ale także tych, których wprawdzie nie znaliśmy, ale którzy złożyli życie na ołtarzu ojczyzny walcząc o naszą wolność. 1 i 2 listopada 1925 roku były w Polsce celebrowane w sposób wyjątkowy i niezwykły. Pozostawiły też po sobie trwały ślad, o którym w tym czasie należy wspomnieć koniecznie.

 

Rano w dniu Wszystkich Świętych 1 listopada 1925 roku specjalnie przygotowany pociąg składający się z 4 wagonów wyruszył ze Lwowa do Warszawy. W skład pociągu wchodził wagon – platforma, gdzie na armatniej lawecie stała trumna z ciałem Nieznanego Żołnierza, dwie platformy z kwiatami i wieńcami oraz wagon przygotowany dla delegacji i eskorty wojskowej. Prochy nieznanego bohatera zostały ekshumowane dwa dni wcześniej z cmentarza Orląt Lwowskich. Spośród licznych bezimiennych grobów na cmentarzu skrywającym prochy lwowskiej młodzieży, która walczyła o wolną Polskę w latach 1918–1920, wydobyto prochy trzech bohaterów. Do wystawionych trumien podeszła Jadwiga Zarugiewiczowa, reprezentująca matki, które straciły swoich synów w czasie wojny. To ona dokonała wyboru żołnierza, który choć nieznany z imienia i nazwiska, stał się Pierwszym Żołnierzem Rzeczypospolitej.

To wydarzenie poprzedził jednak ciąg innych zdarzeń. Generał Marian Kukiel, szef Wojskowego Biura Historycznego, został poproszony o wytypowanie 15 największych pól bitewnych z okresu walk o niepodległość i granicę w latach 1918-1920. Kartki z ich nazwami trafiły do urny wystawionej w sali Rady Wojennej przy gabinecie ministra spraw wojskowych w Warszawie. 4 kwietnia 1925 roku w obecności najwyższych dostojników państwowych ogniomistrz Józef Buczkowski z 14 Pułku Artylerii Polowej, najmłodszy kawaler Orderu Virtuti Militari w okręgu warszawskim, wyjął z urny jedną z kart. Los padł na pobojowisko lwowskie. I to z cmentarza Orląt Lwowskich, spośród bezimiennych mogił, sprowadzono ciało żołnierza, który został pochowany w symbolicznym Grobie Nieznanego Żołnierza. Wraz z jego ciałem zostały złożone urny z ziemią z pozostałych 14 pól bitewnych.

Ostatnia droga

Pociąg z prochami żołnierza powoli wyruszył w ostatnią podróż. Trwała ona 20 godzin. Po drodze pociąg zatrzymywał się na stacjach w Żółkwi, Rawie Ruskiej, Bełżcu, Zawadzie, Krasnymstawie, Rejowcu, Lublinie, Puławach, Dęblinie, Garwolinie i Pilawie. Wszędzie Nieznanego Żołnierza w jego ostatniej defiladzie żegnały tłumy. Przed swoim kolegą broń prezentowali żołnierze z okolicznych garnizonów wojskowych. Żegnali go przedstawiciele władz lokalnych i najróżniejszych organizacji społecznych, a duchowni wszelkich wyznań wznosili w jego intencji modlitwy. Ale przede wszystkim w ostatniej drodze żołnierzowi towarzyszyły niezliczone rzesze spontanicznie gromadzących się Polaków. Pełne były nie tylko dworce, na których zatrzymywał się pociąg i odbywały się uroczystości. Ludzie tłumnie we dnie i nocą, niejednokrotnie klęcząc przy torach, zbierali się na całej trasie przejazdu. Wszyscy bez względu na wyznanie, poglądy i pozycję społeczną żegnali swojego bohatera.

Niezwykły, jedyny w swoim rodzaju kondukt pogrzebowy dotarł do Warszawy nad ranem w Dzień Zaduszny. Po uroczystej mszy świętej w katedrze św. Jana trumna została złożona w grobie przygotowanym w kolumnadzie, zburzonego przez Niemców po powstaniu warszawskim, Pałacu Saskiego. Zapłonął wieczny płomień mający symbolizować pamięć wdzięcznych rodaków. Od tej chwili na Grobie Nieznanego Żołnierza wieczną wartę sprawują polscy żołnierze. Ta pierwsza, zaciągnięta w czasie uroczystości pogrzebowych miała wyjątkową, symboliczną wagę – pełnili ją bowiem weterani powstania styczniowego. Przelewali oni krew za niepodległość ojczyzny wówczas, kiedy serce śpiącego rycerza jeszcze nie biło, bo nie było go nawet na świecie.

Symbolikę w tych uroczystościach pisali nie tylko ich organizatorzy, ale także zwykli ludzie. Następnego dnia po pogrzebie prasa donosiła: „Wczoraj o godzinie 11-ej biednie ubrana staruszka ledwie poruszająca się na nogach, trzymająca w rękach skromny wieniec z gałązek świerkowych, przeszedłszy rozstawione posterunki policji i doszedłszy do grobu złożyła swój skromny dar i pomodliwszy się jeszcze chwilę odeszła. Był to gest tak uroczysty, że nikt nie śmiał jej przeszkodzić. Tym sposobem został złożony Nieznanemu Żołnierzowi piękny wieniec z rąk nieznanej”.

Choć od tamtych wydarzeń minęły już 92 lata, pamięć o nich jest nadal żywa, a historia dopisuje jej kolejne rozdziały. W maju 2016 roku do Warszawy sprowadzono i złożono na Powązkach ciało Jadwigi Zarugiewiczowej. Józef Buczkowski nadal zaś spoczywa w skromnym grobie w Gniewkowie wraz ze swoją matką.

Nie tylko historia

To w cieniu Grobu Nieznanego Żołnierza Jan Paweł II w 1979 roku wzywał:
„Niech zstąpi Duch Twój!
I odnowi oblicze ziemi.
Tej Ziemi!”

Papież opisywał wcześniej „Dzieje Ojczyzny napisane przez Grób jednego Nieznanego Żołnierza” słowami: „Stoimy tutaj w pobliżu Grobu Nieznanego Żołnierza. W dziejach Polski – dawnych i współczesnych – grób ten znajduje szczególne pokrycie. Szczególne uzasadnienie. Na ilu to miejscach ziemi ojczystej padał ten żołnierz. Na ilu to miejscach Europy i świata przemawiał swoją śmiercią, że nie może być Europy sprawiedliwej bez Polski niepodległej na jej mapie? Na ilu to polach walk świadczył o prawach człowieka wpisanych głęboko w nienaruszalne prawa narodu, ginąc „za wolność naszą i waszą”? „Gdzie są ich groby, Polsko! gdzie ich nie ma! Ty wiesz najlepiej – i Bóg wie na niebie!” (Artur Oppman, Pacierz za zmarłych)”.

Pokłońmy się i my w te dni zadumy nad tym, który zginął, abyśmy my mogli żyć wolni.

Tekst ukazał się na stronie portalu poklska-zbrojna.pl 2 listopada 2017 r.

dr Zbigniew Girzyński , historyk z Zakładu Historii XX wieku, dr hab. n. hum., prof. nadzwyczajny na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika

dodaj komentarz

komentarze


W obronie Tobruku, Grobowca Szejka i na pustynnych patrolach
 
Podziękowania dla żołnierzy reprezentujących w sporcie lubuską dywizję
Polskie „JAG” już działa
Ostre słowa, mocne ciosy
Bój o cyberbezpieczeństwo
Nasza broń ojczysta na wyjątkowej ekspozycji
Donald Tusk po szczycie NB8: Bezpieczeństwo, odporność i Ukraina pozostaną naszymi priorytetami
Pożegnanie z Żaganiem
Czworonożny żandarm w Paryżu
Czarna Dywizja z tytułem mistrzów
„Siły specjalne” dały mi siłę!
Jak Polacy szkolą Ukraińców
Karta dla rodzin wojskowych
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Polacy pobiegli w „Baltic Warrior”
Operacja „Feniks”. Żołnierze wzmocnili most w Młynowcu zniszczony w trakcie powodzi
Olimp w Paryżu
Determinacja i wola walki to podstawa
Zyskać przewagę w powietrzu
Medycyna „pancerna”
Ogień Czarnej Pantery
Użyteczno-bojowy sprawdzian lubelskich i szwedzkich terytorialsów
„Feniks” wciąż jest potrzebny
Terytorialsi zobaczą więcej
Selekcja do JWK: pokonać kryzys
Nowe Raki w szczecińskiej brygadzie
Trzy medale żołnierzy w pucharach świata
Setki cystern dla armii
Rosomaki w rumuńskich Karpatach
Wielkie inwestycje w krakowskim szpitalu wojskowym
Ustawa o zwiększeniu produkcji amunicji przyjęta
Aplikuj na kurs oficerski
Homar, czyli przełom
Szwedzki granatnik w rękach Polaków
Cele polskiej armii i wnioski z wojny na Ukrainie
Żaden z Polaków służących w Libanie nie został ranny
Trudne otwarcie, czyli marynarka bez morza
Olympus in Paris
Wybiła godzina zemsty
Szkoleniowa pomoc dla walczącej Ukrainy
Rekordowa obsada maratonu z plecakami
Co słychać pod wodą?
Jesień przeciwlotników
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Sejm pracuje nad ustawą o produkcji amunicji
Więcej pieniędzy za służbę podczas kryzysu
Zmiana warty w PKW Liban
Fundusze na obronność będą dalej rosły
„Szczury Tobruku” atakują
Mniej obcy w obcym kraju
„Nie strzela się w plecy!”. Krwawa bałkańska epopeja polskiego czetnika
Polsko-ukraińskie porozumienie ws. ekshumacji ofiar rzezi wołyńskiej
Wojsko otrzymało sprzęt do budowy Tarczy Wschód
„Jaguar” grasuje w Drawsku
Druga Gala Sportu Dowództwa Generalnego
Operacja „Feniks” – pomoc i odbudowa
Ustawa o obronie ojczyzny – pytania i odpowiedzi
Transformacja wymogiem XXI wieku

Ministerstwo Obrony Narodowej Wojsko Polskie Sztab Generalny Wojska Polskiego Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych Wojska Obrony
Terytorialnej
Żandarmeria Wojskowa Dowództwo Garnizonu Warszawa Inspektorat Wsparcia SZ Wielonarodowy Korpus
Północno-
Wschodni
Wielonarodowa
Dywizja
Północny-
Wschód
Centrum
Szkolenia Sił Połączonych
NATO (JFTC)
Agencja Uzbrojenia

Wojskowy Instytut Wydawniczy (C) 2015
wykonanie i hosting AIKELO